Volgers

vrijdag 4 januari 2013

Kerken en klimaat

In mijn vorige bericht gaf ik aan de indruk te hebben dat onze geestelijke leiders nalatig zijn als het gaat om aandacht voor het probleem van de klimaatverandering.
Maar is dat ook zo?

In Nederland heeft de Raad van Kerken in 2009 een brochure uitgegeven "Klimaatverandering, het moment van de waarheid". Daarin staat o.a. het volgende:
"In de alledaagse actualiteit heeft klimaatverandering plaats gemaakt voor die andere crisissen, van financiĆ«le en economische aard. Op de langere termijn blijft klimaatverandering voor de wereld en haar bewoners het belangrijkste probleem en de grootste uitdaging van deze eeuw."
http://www.raadvankerken.nl/pagina/622/klimaatuitgave_ligt_klaar

Het Vaticaan heeft in 2008 een lijst van nieuwe zonden uitgegeven. Daarop prijkt ook de zonde 'vervuiling"
In de maanden daaraan voorafgaand deed de paus een aantal krachtige oproepen voor de bescherming van het milieu, door te zeggen dat gebeurtenissen als klimaatverandering van het grootste belang zijn geworden voor de hele menselijke soort’.

De Wereldraad van Kerken (2008):
‘Roept de kerken dringend op om hun morele houding in relatie tot de wereldwijde opwarming en klimaatverandering te versterken.'  
‘Roept op tot een diepe verandering in de verhouding ten aanzien van de natuur, economische politiek, consumptie, productie en technologische modellen’.

De 9 grootste wereldreligies hebben in 1995 samen de Alliance of Religion en Conservation (ARC) opgericht. Deze organisatie helpt de wereldreligies met het maken van plannen ter bescherming van het milieu, in het bijzonder op het gebied van klimaatverandering.
http://www.arcworld.org/

Dit alles overziende (en dit is lang niet alles) kan zeker niet gezegd worden dat onze geestelijke leiders in het geheel geen aandacht hebben voor het onderwerp klimaatverandering. 
Vraag is natuurlijk welke invloed geestelijke leiders hebben op politieke leiders. In onze westerse wereld is die invloed niet groot.
Een andere vraag is of de aandacht vanuit de koepelorganisaties wel voldoende doordringt naar de plaatselijke kerken en de leden van die kerken. Mijn indruk is dat het gevoel van urgentie nog onvoldoende doordringt.
Als we onze hoop op verandering moeten baseren op een verandering van onderop, dan zou je zeker van gelovigen mogen verwachten dat zij hierin voorop lopen. Gelovigen geloven in een schepper, een schepping en in een opdracht. Dus hebben gelovigen alle reden om op te komen voor het behoud van de schepping, nu het behoud van die schepping "de grootste uitdaging van deze eeuw" is (in de woorden van de Raad van Kerken).