Verkiezingen (2)

Op 19 augustus jl. berichtte ik over de standpunten van de belangrijkste politieke partijen ten aanzien van klimaatverandering en energieschaarste.
Opvallend is dat er maar één partij is die expliciet stelt dat we niet langer op de huidige wijze kunnen voortleven. Dat is de Partij voor de Dieren. Deze partij pleit als enige voor een radicaal andere, groene, koers, waarbij de draagkracht van de aarde, en niet onze hebzucht, uitgangspunt is voor elke beleidskeuze. De partij noemt 'business as usual' niet langer een optie. De partij pleit voor een andere definitie van economische groei.
Andere min of meer 'groene' partijen (Groenlinks, ChristenUnie, D66, PvdA) blijven vasthouden aan economische groei, waarbij zij pleiten voor duurzame economische groei. Dit kennelijk vanuit de veronderstelling dat duurzame economische groei mogelijk is.
Onder "Klimaatverandering" (in de menubalk op de startpagina) vermeldde ik al dat veel milieuwetenschappers menen dat duurzame economische groei een illusie is, in een wereld die groeit naar 9 miljard mensen in 2050.
Duurzame economische groei is waarschijnlijk een uitvinding, bedacht door mensen die op de oude voet willen voortleven, waarbij de behoeften c.q. de hebzucht van mensen het uitgangspunt zijn, in plaats van de draagkracht van de aarde.
Ik wees op de formule van Paul Ehrlich (Amerikaans bioloog, die in de jaren '60 als een van de eersten waarschuwde voor het gevaar van de bevolkingsexplosie). De formule van Ehrlich laat zien dat het moeilijk is om optimistisch te zijn over onze kansen om duurzame economische groei te realiseren.

I = P x A x T

I = milieu-effect
P = bevolkingsgroei
A = inkomensniveau
T = technologie-efficiency van producten en productiewijze.

Van P weten we dat de bevolking blijft groeien van 7 miljard nu naar 9 miljard in 2050.
Van A weten we dat het inkomensniveau wereldwijd door de jaren heen stijgt, met name in landen als China, India, Brazilie, Rusland en ontwikkelingslanden.
Dus zelfs al zijn de technologische ontwikkelingen (T) zeer positief dan nog is het erg moeilijk om de nadelige milieueffecten (van P en A) tot staan te brengen, laat staan te verminderen.

Andere opvallende punten uit de partijprogramma's:
- De SGP gebruikt als enige partij de term "dreigende klimaatramp", daarbij verwijzend naar de waarschuwing van het International Energy Agency.
- Het CDA noemt als enige partij de 2 graden-doelstelling, die nagestreefd moet worden. Zonder daarbij te vermelden dat het overgrote deel van de klimaatwetenschappers deze doelstelling al niet meer haalbaar acht. Deze grens van maximaal 2 graden opwarming is relevant omdat volgens de meeste klimaatwetenschappers boven deze grens de kans groot is dat allerlei versnellingseffecten gaan optreden, waardoor we onvermijdelijk toegaan naar een temperatuurstijging van 4-7 graden. Dit leidt bv. tot het smelten van het landijs op Groenland en tot een zeespiegelstijging van ca. 6 meter.
- Verreweg de meeste partijprogramma's stralen geen gevoel van urgentie uit, als het gaat om klimaat en energie. Het gaat in de meeste programma's vooral over: geld, inkomen, economie, zorg, onderwijs, veiligheid. Kortom, over onderwerpen die mensen hier en nu aangaan.
De partijen kennen de kiezer.  En volgen dus de kiezer. In plaats van de kiezer te leiden, vanuit het besef dat de klimaatproblematiek raakt aan bijna alle genoemde onderwerpen, zoals veiligheid, gezondheid, voedselvoorziening en economie.