God

Waar is God bij deze dreigende tegenspoed?
Van christelijke zijde werd onlangs opgemerkt dat het niet goed denkbaar is dat wij nietige mensen Gods schepping kapot zouden kunnen maken.
Wat valt daar tegen in te brengen?
Inderdaad is dit niet goed denkbaar, in die zin dat dit eigen (letterlijk) onvoorstelbaar is. Het is nog nooit gebeurd. Mensen hebben wel eens het leefklimaat op beperkte delen van de aarde kapot gemaakt. Maar het leefklimaat wereldwijd, dat is nog niet vertoond.
Maar betekent dit dat het onmogelijk is?
Van de Titanic dachten we ook dat die onzinkbaar was.
Van ABNAMRO dachten we ook die bank nooit kon omvallen.
Wat voor 2 mensen geldt, geldt ook voor 7 miljard mensen:
wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg (Jes. 53:6).
De eerste mens wendde zich al tot zijn eigen appel.
Als enkele miljarden mensen hun eigen gang gaan, door niet te letten op de gevolgen van hun gedrag elders of later, dan kan dat behoorlijk aantikken.
We zijn nog nooit met zovelen geweest (in 1950 "nog maar" met 2,5 miljard).
De bevolkingsgroei wordt wel de moeder van alle problemen genoemd.
In het verleden hebben andere beschavingen ook ecologische rampen veroorzaakt, waardoor deze beschavingen ten onder gingen. Zie "Een groene geschiedenis van de wereld" door Clive Ponting.
In die tijden ging het echter om beschavingen in een relatief beperkte leefomgeving. Nu gaat het om het leefklimaat wereldwijd.
Wat op kleine schaal gebeurd is, waarom zou dat niet op grote schaal kunnen gebeuren?
En dan moeten we niet God de schuld daarvan geven.
Wij lappen Gods wetten aan onze laars, inclusief de wetten van de natuur, in onze hebzucht.
Het kwaad straft zichzelf.
Overigens zal de wereld niet vergaan. Het leefklimaat op delen van de wereld zal onleefbaar worden, maar op andere delen zal leven waarschijnlijk mogelijk blijven.
Dat zal echter ten koste gaan van veel mensenlevens en schade.

En waar is God?

Well, God is in His heaven
And we all want what's His
But power and greed and corruptible seed
Seem to be all that there is.

Bob Dylan in 'Blind Willie McTell' (1983)